PSYCHOMOTORYKA
Terapia psychomotoryczna nie działa bezpośrednio na objawy, ale za pośrednictwem sensoryczności i aktywności ruchowej ciała poprawia zaburzone funkcje umysłowe i cielesne. (Rene de Lubersac)
Terapia ta, na bazie ćwiczeń ruchowych wykonywanych w małej grupie dzieci, pod kierunkiem 2 terapeutów, stymuluje rozwój wielu funkcji, w wyniku czego dziecko osiąga swoje optymalne możliwości rozwojowe stosownie do wieku i predyspozycji psychofizycznych. (B. Zychowicz)
DLA DZIECI Z:
- dzieci w wieku 4-7 lat
- dzieci z trudnościami motorycznymi (niezręczność, problemy z koordynacją ruchową, współruchy)
- dzieci z opóźnionym rozwojem mowy i trudnościami w porozumiewaniu się
- dzieci z zaburzeniami centralnego przetwarzania słuchowego
- dzieci z opóźnioną znajomością schematu ciała (np. trudności z
zapamiętaniu nazw części ciała, trudności z różnicowaniu prawej – lewej strony) - dzieci z trudnościami w orientacji w przestrzeni i czasie
- dzieci z zaburzeniami czuciowo-dotykowymi (unikające kontaktu dotykowego lub poszukujące mocnych wrażeń czuciowych, z niskim progiem bólowym)
- dzieci z trudnościami w nawiązywaniu prawidłowych relacji społecznych
- dzieci z trudnościami w uczeniu się (np. mylenie kolorów, kształtów,
niechęć do rysowania, trudności w liczeniu, czytaniu, pisaniu)
W CZYM POMAGA TERAPIA?
- poprawa w zakresie napięcia mięśniowego
- poprawa w zakresie równowagi
- poprawa w zakresie motoryki małej, w tym grafomotortyki
- poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej
- poprawa w zakresie modulacji czuciowej
- znajomość części ciała, lepsza orientacja w przestrzeni i czasie
- poprawa rozwoju mowy
- lepsze umiejętności samoobsługowe
- poprawa koncentracji uwagi
- zdolność do organizacji własnych czynności
- poprawa procesów odpowiedzialnych za naukę
- opanowanie, prawidłowe poczucie własnej wartości
- dominacja jednej ze stron ciała.